Do dziś w oparciu o nią powstało w świecie jedenaście zgromadzeń zakonnych i osiem wspólnot oraz instytutów życia konsekrowanego.

13 maja 2003 r. w Tubet koło Aix-en-Provence zmarł o. René Voillaume, wielki kontynuator i najwybitniejszy przedstawiciel dzieła Karola de Foucauld. Miał 98 lat i był nie tylko świadkiem wieku, ale jedną z tych, nie tak znów licznych, postaci, dzięki której chrześcijaństwo odpowiedziało na najgłębsze potrzeby ludzi tego trudnego stulecia.
Tego, że był jedną z największych i najbardziej znaczących postaci chrześcijaństwa w XX w., o. Voillaume chyba nawet nie był świadom. Jego uwagę zaprzątała nie własna osoba, ale Jezus Chrystus. Był człowiekiem kontemplacji, który umiał się dzielić swoim bogactwem. W ostatnich miesiącach, kiedy mówienie sprawiało mu coraz większą trudność, zwierzył się komuś z bliskich, że mu żal, bo tak wiele ma jeszcze do powiedzenia. W końcu mógł tylko słuchać, gestem i uśmiechem wyrażać swe uczucia. Jeszcze w grudniu odwiedził wspólnoty w Maroku, w styczniu musiał przerwać kolejną podróż i z Paryża wrócić do Tubet, gdzie w 2001 r. zamieszkał przy wspólnocie małych sióstr Jezusa. Od trzech miesięcy nie podnosił się z łóżka. Zmarł w dniu, który zwykło się łączyć z objawieniami fatimskimi i zamachem na Jana Pawła II. Pogrzeb odbył się w katedrze Aix-en-Provence, w sobotę 17 maja.
Urodził się 1905 r. w Wersalu w licznej, głęboko wierzącej rodzinie. Kiedy zginął Karol de Foucauld, miał dziesięć lat. W pierwszym rozdziale wydanej po raz pierwszy w 1950 r. książki "Au Coeur des masses" ("W sercu mas"; tytuł polskiego, niekompletnego wydania brzmi "Echa Nazaretu") pisze: "Minęło przeszło trzydzieści lat od chwili, gdy Ojciec padł samotny u progu swej pustelni w Hoggarze. Jego podwójna rodzina - Mali Bracia i Małe Siostry - liczy już ponad czterystu zakonników".