Pamiątka

Ewangelia Łk 4, 16-21

Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście».

Rozważanie

Błogosławiony brat Karol w liście do swojego duchowego kierownika pisze: " (…) modląc się tam będę nieskończenie więcej czynił dla ludzi przez sprawowanie Najświętszej Ofiary; będę pracować dla Niego przez postawienie tabernakulum, gdzie umieszczony Najświętszy Sakrament, uświęci w ciszy okolicę oraz przez pielgrzymki - źródło modlitwy i łask dla tych, którzy je podejmują i przez gościnność, jałmużny, dobroczynność, które będę się starał praktykować. Moja obecna sytuacja niesie więcej poniżenia, ale gdzie będę mógł lepiej naśladować Pana Jezusa? Nigdy człowiek nie naśladuje dokładniej Pana Jezusa niż wtedy, gdy sprawuje Najświętszą Ofiarę, lub udzielanie sakramentów, szukanie pokory przez uchylanie się od kapłaństwa nie jest więc dobre bo oznacza uchylanie się od naśladowania Pana, który jest "jedyną drogą". Więc nie powinienem zadowalać się większym uniżeniem, jakie niesie moja obecna sytuacja, ani obawiać się, że kapłaństwo da mi wyniesienie, które powinienem odrzucić. Mam widzieć pokorę tam, gdzie Pan Jezus ją umieścił, praktykować ją tak, jak On praktykował, a więc w kapłaństwie, idąc za Jego przykładem”.
Ojciec święty Jan Paweł II w liście do kapłanów na Wielki czwartek w 1987 r. pisze: W Wieczerniku Chrystus ustanawia sakrament, znak, który odpowiada rzeczywistości jaka w kolejności wydarzeń dopiero ma nastąpić. Dlatego mówi: "To jest Ciało moje, które za was będzie wydane"/Łk22,19/". Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana"/Ł22,20/. Tak zostaje ustanowiony sakrament Ciała i Krwi Odkupiciela, z czym wiąże się ściśle sakrament kapłaństwa z racji słów skierowanych do Apostołów: "to czyńcie na moją pamiątkę"/Łk22,19/. W ten sposób Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy oddaje w ręce Apostołów i Kościoła prawdziwą ofiarę. To, co w momencie ustanowienia przedstawia jeszcze zapowiedź, aczkolwiek ostateczną, ale jest także antycypacją ofiarniczej rzeczywistości na Kalwarii, stanie się z kolei poprzez posługę kapłanów pamiątką w sposób sakramentalny odnawiającą tę odkupieńczą rzeczywistość. Rzeczywistość centralną w porządku całej Boskiej ekonomii zbawienia świata. My wszyscy, którzy poprzez sakrament święceń mamy szczególny, służebny udział w kapłaństwie Chrystusa, w dniu Wielkiego Czwartku skupiamy się przede wszystkim przy pamiątce ustanowienia Eucharystii, gdyż wydarzenie to oznacza zarazem początek i źródło wszystkiego, czym z łaski Bożej jesteśmy w kościele i w świecie. Wielki Czwartek jest dniem narodzin naszego kapłaństwa i stąd też naszym corocznym świętem".

Modlitwa

Módlmy się za kapłanów Kościoła i nas wszystkich, których Bóg w Chrystusie uczynił dla siebie królestwem i kapłanami, byśmy wiernie odpowiadali na Jezusowe powołanie. O Maryjo Matko Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana módl się za nami.

Rozważa Barbara, Fraternia Jezus Caritas