Więcej niż prawość

Ewangelia Mt 1,18-24

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienna za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: ”Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy ”Bóg z nami”. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

Rozważanie

„Ostatecznym rezultatem tego mądrego ewangelicznego fragmentu nie jest psychologiczna rekonstrukcja duchowego kryzysu między narzeczonymi, ile refleksja nad sensem pochodzenia Jezusa, znanego jako Syn Józefa.” (S.Fausti, Rozważaj i głoś Ewangelię według św. Mateusza, Kraków 2018, s. 24)
W centrum tych Bożych wydarzeń spotykamy Józefa. Józef jest człowiekiem prawym, sprawiedliwym. Czci Boga. Nie chce nikogo skrzywdzić – tym bardziej nie chce skrzywdzić ani narazić na zniesławienie Maryi, którą kocha. Jednocześnie boi się przyjąć do swego domu poślubioną niedawno małżonkę, gdyż nie on jest ojcem dziecka, które się w Niej poczęło. Chce się wycofać. Postanawia oddalić Maryję potajemnie.
Jednak Bóg zaprasza Józefa do udziału w Tajemnicy wcielenia. Pragnie jego obecności przy Maryi i Jezusie, przykładu prawego życia i pracy. Jemu chce powierzyć swojego Syna! Zaprasza Józefa do przekroczenia jego lęku i niezrozumienia. Mówi mu „Nie bój się” i wyjaśnia tajemnicę dziewiczego poczęcia. Ale jak można zrozumieć coś, czego nie da się pojąć?

Modlitwa

Ojcze najlepszy! Daj odwagę zaufania Tobie, byśmy przyjmowali Jezusa przychodzącego w naszej codzienności – także w naszych braciach.

Rozważa ks. Piotr Stępniewski, wspólnota Jezus-Caritas Warszawa, Seminarium Duchowne