Mk 8, 27-35

Boża logika

Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: "Za kogo uważają Mnie ludzie?" Oni Mu odpowiedzieli: "Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków". On ich zapytał: "A wy za kogo Mnie uważacie?" Odpowiedział Mu Piotr: "Ty jesteś Mesjasz". Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili. I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy wiele musi wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: "Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku". Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: "Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je".

Rozważanie

Wszystko musi mieć sens – najlepiej taki, który widać od razu. Wszystko ma  być perfekcyjne. Wszystko muszę wiedzieć. Nad wszystkim panować. Każdy początek musi mieć też koniec. Wszystko musi być po coś. Wszystko ma być takie, by nie musieć o nic pytać. Logika ponad wszystko.
I nagle pojawia się nielogiczne pytanie „Dlaczego?”. Pytanie, na które zazwyczaj nie znamy odpowiedzi. To pytanie, które często staje się miejscem spotkania myślenia ludzkiego z myśleniem Bożym. Tu zaczyna się Boża logika – tak inna niż nasza. Logika, która przekracza całe nasze istnienie. I wtedy pozostaje wziąć krzyż pytań i iść za Jezusem, by z Nim i w Nim szukać odpowiedzi.

Modlitwa

Panie Jezu, niech w Tobie znajdę odpowiedzi na wszystkie moje pytania. Ucz mnie myślenia po Bożemu, a nie po ludzku, by w moim życiu wypełniła się Twoja Wola.

Rozważa Justyna OV, Osoba Konsekrowana, Opole