Ostatnie miejsce

Ewangelia Łk 14, 1. 7-14

Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich: «Jeśli cię ktoś zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by przypadkiem ktoś znamienitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: „Ustąp temu miejsca”, a wtedy musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce.

Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. A gdy przyjdzie ten, który cię zaprosił, powie ci: „Przyjacielu, przesiądź się wyżej”. I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».

Do tego zaś, który Go zaprosił, mówił także: «Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych».

Rozważanie

Tak trudno nam dzisiaj zajmować ostatnie miejsca, które są często w naszym świecie przeznaczone dla ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. Wolimy te pierwsze, bo są bardziej widoczne, zacniejsze i podziwiane przez może 5 minut naszego życia, bo potem znowu codzienność i zapomnienie. Choć trudno z nich rezygnować, ponieważ są wygodniejsze w świecie XXI wieku.
O. Rene Voillaume jest tym, który w 1933 r. założył w El Ebiodh na Sacharze pierwszą wspólnotę Małych Braci. Był założycielem braterskich wspólnot Małych Braci od Ewangelii. Kiedyś napisał do swoich Braci: „Nauczcie się żyć Jezusem w codziennym życiu. Powtarzam: żyć Jezusem. I zapamiętajcie sobie, co wam mówiłem o modlitwie, gdyż tylko pod tym warunkiem wasze «stracone życie» będzie naprawdę stracone, z miłości do Jezusa i w ścisłej z Nim łączności. W przeciwnym razie będzie zmarnowane”.
Kiedy Brat Karol przybył do Nazaretu często przypominały mu się słowa, który powiedział mu jego kierownik duchowny Ks. Huvelin: „Jezus zajął ostatnie miejsce”. Tak rzeczywiście było, ponieważ Jezus pracował w Nazarecie jako cieśla i żył w całkowitej anonimowości. Wiedział dokładnie, co to ubóstwo w życiu codziennym. Życie ukryte Jezusa, Jego bycie z najuboższymi tego świata, Jego pokora … a to wszystko dlatego, bo słuchał uważnie słów Ojca… A może to jest tą największą mocą Miłosierdzia… to ostatnie miejsce, bardzo świadome i codziennie na nowo wybierane? Kościół Miłosierdzia to Kościół ubogi na kolanach człowieka.

Modlitwa

Dobry Jezu ucz mnie codziennie na nowo zajmować ostatnie miejsce w moim małym świecie, bo tylko wtedy moje życie będzie stracone dla Ciebie, który żyjesz w każdym człowieku ubogim, ułomnym, chromym i niewidomym…

Rozważa s. Dolores, Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego, Racibórz