Głód ożywiający

Ewangelia Mt 4,1-11

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem”. Lecz On mu odparł: „Napisane jest: "Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”. Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: »Aniołom swoim rozkaże o Tobie, a na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”. Odrzekł mu Jezus: „Ale jest napisane także: "Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”. Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: „Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon”. Na to odrzekł mu Jezus: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: "Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”. Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.

Rozważanie

Jezus odczuwa głód i doświadcza pokusy – w ten sposób potwierdza, że jest prawdziwym człowiekiem. Jezus dowartościowuje nasze człowieczeństwo z wszystkimi jego ograniczeniami. W ten sposób zachęca mnie i pomaga, abym potrafił przyjąć swoje człowieczeństwo, swoje ograniczenia, niedostatki, braki, swoje ubóstwo. Okazuje się wtedy, że moje człowieczeństwo nie jest przeszkodą w spotkaniu z Bogiem, ale właśnie miejscem spotkania. Potrzebuję jedynie przejść od doświadczenia głodu fizycznego do głodu serca i duszy, a więc również szerzej rozumianego ubóstwa, słabości, niedostatku, biedy. „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym Słowem, które pochodzi z ust Bożych.” Po rozmowie z Samarytanką Jezus powie do uczniów: „Moim pokarmem jest wypełnienie woli Tego, który Mnie posłał.” Jakiego głodu doświadczam, za czym tęsknię, czego jestem spragniony?
Głód samotności i Słowa Bożego daje prawdziwe życie i pozwala doświadczyć Boga z całym bogactwem Jego darów.
Brat Karol kochał samotność i rozważanie Słów Bożych. To dawało mu życie i pozwalało odczytywać wolę Bożą. Nie szukał nadzwyczajnych doświadczeń duchowych, jakiś mistycznych przeżyć, ale potrafił słuchać Słowa Bożego, wytrwale je rozważać i czerpać z niego natchnienie do wypełniania woli Bożej. Szedł drogą wiary i posłuszeństwa, aby nie wystawiać na próbę Pana, Boga swego. Wpatrzony w Jezusa chciał Go naśladować w odrzucaniu pokus złego ducha.
„Panu Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon.” – Tak brat Karol komentował te słowa Jezusa: „To pierwsze słowa z Twoich ust na temat modlitwy, które znajdujemy w Ewangelii. To jest również najważniejsze i podstawowe w naszych modlitwach: miłować; paść do Twych nóg, pod Twoje stopy.” I brat Karol faktycznie padał do stóp Jezusa, kiedy trwał długi czas na Adoracji przed Najświętszym Sakramentem.

Modlitwa

Panie Jezu pozwól mi doświadczyć prawdziwego głodu serca, aby mógł w Tobie odnaleźć prawdziwe źródło życia i miłości i Tobie oddać pokłon i tylko Tobie samemu służyć.

Rozważa ks. Robert, Wspólnota kapłańska Jezus Caritas, Chrośla