J 20,19-31

Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: "Pokój wam!" A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: "Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane". Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: "Widzieliśmy Pana!" Ale on rzekł do nich: "Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę". A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: "Pokój wam!" Następnie rzekł do Tomasza: "Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym". Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: "Pan mój i Bóg mój!" Powiedział mu Jezus: "Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli". I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

Rozważanie

To ewangelia o nas, naszej radości ze spotkania z Jezusem i radości uczniów, którzy byli zamknięci przed Żydami. O Tomaszu, który uwierzył i wyznał wiarę w Boga, gdy ręką dotknął ran Jezusa. Jezus przychodzi mimo drzwi zamkniętych, przynosi wszystkim pokój. Szczęście wynika ze spotkania i ujrzenia Go żywego po męce, ukrzyżowaniu i śmierci.
Czy pokój, który daje nam Jezus zanoszę innym? Czy wnoszę nadzieję, że po trudach i cierpieniu przychodzi „Poranek Zmartwychwstania”?
Karol de Foucauld odkrył Boga w kościele św. Augustyna w Paryżu. Jego prośba skierowana „Mój Boże, jeśli istniejesz, daj się poznać ” została wysłuchana. Wtedy uznał, że Bóg jest miłosierny i przebacza, a także przywróci mu sens życia.
Doświadczenie Boga, Jego miłość, delikatność i cierpliwość do każdego człowieka, niech nas prowadzi by dzielić się z innymi wiarą. „Całe nasze jestestwo ma być żywym głoszeniem i odblaskiem Jezusa” [Karol de Foucauld]

Modlitwa

"Boże, naucz mnie Twojej woli bym ją pełnił z największej potrzeby, o mój Boże. Naucz mnie nie tylko tego czego chcesz, ale także tego, Kim Jesteś, bo im bardziej Cię poznam tymbardziej będę Cię kochać." - brat Karol

Rozważa Bożena, Fraternia Jezus Caritas, Poznań