Kalendarium

Karol de Foucauld urodził się 15 września 1858 roku w zamożnej katolickiej rodzinie w Strasburgu. W  kamienicy w 1792 r., podczas rewolucji francuskiej, odśpiewano Marsyliankę. Dziwnym zrządzeniem losów dom jest obecnie siedzibą Banku Francji. 17 września tego roku przyjął sakrament Chrztu św.

Poznaje cierpienie spowodowane wojną w 1870; zajęcie miasta, które musi opuścić wraz z rodziną. Zamieszkuje w Nancy. W tym mieście przyjmuje z wielką gorliwością I Komunię św. Siłą dla Karola jest wiara bliskich, zwłaszcza dziadka i kuzynki Marii, dla której odczuwa wielki podziw. Ona to dzięki swej dobroci i okazywanemu zrozumieniu będzie dla Karola pomocą zarówno w latach błądzenia, jak i życia zakonnego. Uczęszcza do liceum w Nancy.

Ciąg dalszy nauki w Paryżu 1874 - 1876. Powoli odchodzi od wiary. W 1874 zamieszkuje u Jezuitów w Paryżu celem studiowania filozofii. Czuje się Nie potrafi odnaleźć się w towarzystwie, dlatego ucieka w lekturę: czyta Woltera, Comte’a, Arystotelesa: no i oczywiście bierze udział w wystawnych przyjęciach, które cieszące się złą sławą. Najwykwintniejsze dania, najlepsze wina, dystyngowane towarzystwo, piękne kobiety.

Student szkoły Saint Cyr. Śmierć dziadka 1878 r. Pragnie poświęcić się karierze wojskowej i wstępuje do szkoły Saint Cyr. Poczucie pustki i osamotnienia postępuje coraz bardziej. Pragnie czegoś, ale nie ma pojęcia co to jest… Pewnego dnia znika. Nikt nie ma pojęcia, co się z nim mogło stać. W końcu zostaje odnaleziony w stroju żebraka – jest ubłocony, w podartym odzieniu… żebrał po okolicznych wioskach o chleb. Wraca do szkoły jakby nic się nie stało.

Poczatek drogi wewnętrznej. Poznaje aktorkę i tancerkę Marię, która staje się oficjalną towarzyszką życia. Zostaje wysłany do Algierii, gdzie wsławia się negatywnym zachowaniem. Zostaje wydalony z armii i wraca do kraju. Nic go nie cieszy, monotonia życia bez  wyjścia staje się nie do udźwignięcia.

Podróż do Maroko 1883 - 1884. Karol wyjeżdża by odkrywać Maroko. Będzie podróżował w przebraniu Żyda, nikt nie może się dowiedzieć kim jest, jeśli chce wrócić w jednym kawałku… Jego przewodnikiem po arabskim świecie zostaje niejaki Mardocheusz, podeszły w latach i wynędzniały rabin.

Spotkanie z pustynią. Pod wpływem zerwanych zaręczyn dokonuje się w nim przełom, tym razem samotnie wyjeżdza do oaz algierskiej Sahary. Prowadzi badania, zapisuje swoje spostrzeżenia, i oddaje się długim rozważaniom na temat życia.

Pażdziernik - światło. Idąc za radą swojej kuzynki spotyka się z księdzem Huvelin w kościele św. Augustyna w Paryżu. Jest to spotkanie decydujące. Od tego czasu prowadzony jest duchowo przez ks. Huvelin, który aż do jego śmierci pozostał kierownikiem duchowym Karola.

Lata przeżyte u trapistów 1890 - 1897. Rozpoczyna nowicjat (1890-1892) przyjmując imię zakonne Marie-Albéric. W czerwcu 1890 roku przenosi się ma własną prośbę do ubogiego klasztoru filialnego Matki Bożej Śnieżnej w Akbes w Syrii. W październiku 1890 roku wysyła prośbę o zwolnienie go z listy członków Towarzystwa Geograficznego. W lipcu 1891 roku dymisjonuje z rangi oficera rezerwy do rangi szeregowego. 2 lutego 1892 roku składa śluby proste i przyjmuje tonsurę.

We wrześniu 1896 r. przełożeni zakonni poddają go próbie nakazując odbycie dwuletnich studiów w Rzymie. Karol składa dwa śluby prywatne: czystości i nie posiadania niczego poza narzędziami potrzebnymi do pracy fizycznej. 24 lutego 1897 roku przybywa po raz drugi do Ziemi Świętej. Od 10 marca podejmuję służbę służącego przy klasztorze Klarysek w Nazarecie.

Wyjeżdża na Saharę i zamieszkuje w Béni-Abbés, blisko granicy z Marokiem, które tak ukochał i dokąd skierowane były zawsze jego pragnienia. Chce wśród tych odizolowanych ludzi prowadzić życie modlitwy i adoracji, gdzie ośrodkiem jest Jezus obecny w Eucharystii. Chce jednak też być bratem wszystkich i trwać w gotowości służenia.

Wyrusza w kierunku Hoggaru. W 1904 roku udaje się w kolumnie żołnierzy do krainy Tuaregów, gdzie pozostaje do stycznia 1905 roku. W 1905 i 1906 roku podróżuje między Beni-Abbes a górami Hoggaru (kraina Tuaregów).

25 grudnia 1907 roku Karol przeżywa pierwsze od 21 lat Boże Narodzenie bez Mszy, której nie może odprawiać z powodu braku ministranta. Między 1907 a 1908 rokiem przeżywa noc ducha i ciężko choruje ocierając się o śmierć. 31 stycznia 1908 roku dowiaduje się o pozwoleniu Stolicy Apostolskiej na samotne odprawianie Mszy św.

7 lipca 1911 odprawia pierwszą Mszę w nowej pustelni w Asekrem, położonej na wysokości 2700 metrów n.p.m. w górach Hoggaru. Trzy razy udaje się brat Karol do Francji. Odwiedza tam swą rodzinę, ale głównym celem jego podróży jest zapoznanie ludzi z projektem stowarzyszenia dla świeckich, które chciałby założyć dla ważnej roli świeckich w ewangelizacji.

W styczniu 1916 w ramach zamieszek regiony zamieszkałe przez Tuaregów atakowane są przez Senussów, dlatego w wrześniu i październiku Karol buduje fort dla obrony miejscowej ludności.

Procesj beatyfikacyjny. 1 grudnia 1916 r śmierć Brata Karola w Tamanrasset. 16. 2. 1927 Rozpoczęcie procesu informacyjnego odnośnie opinii świętości Sługi Bożego Karola de Foucauld na poziomie diecezjalnym diecezji Ghardania na Saharze. Do roku 1939 przesłuchanie świadków.