J 2, 1-11

Nasza przemiana

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: „Nie mają już wina”. Jezus Jej odpowiedział: „Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła moja godzina”. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: „Napełnijcie stągwie wodą”. I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: „Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Ci zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem, i nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli, przywołał pana młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”.Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Rozważanie

W dniu dzisiejszym obchodzimy Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej. Jasna Góra z Matką Bożą, która czuwa nad naszym krajem, do której pielgrzymują wierni aby pokłonić się Częstochowskiej Madonnie. Prawdopodobnie każdy z nas był u tronu jasnogórskiej Pani, aby doświadczyć tego cudownego miejsca. Częstochowa jest również miejscem, w którym Małe Siostry Jezusa są obecne poprzez swój charyzmat i towarzyszą nam w drodze do Maryi. Brat Karol nawiedzał, pielgrzymował do świątyń w Rzymie, przemierzał Ziemię Świętą, Algierię, Maroko a w końcu osiadł jako pustelnik. Brat Karol doświadczył przemiany swojego serca bez Boga w serce całkowicie Jemu oddane, jak przemiana wody w wino. Jezus objawił w Kanie Galilejskiej swoją chwałę, dzięki której i my czerpiemy moc w naszej wędrówce ku nawróceniu i oddaniu się Jezusowi.
"Czyńmy to co najlepsze, podejmujmy to dla Boga, a Bóg da powodzenie. Nie obawiajmy się długich wędrówek, samotnych i pieszych, żebrząc o chleb, wraz ze świętym Piotrem i Świętym Pawłem i tyloma innymi świętymi skoro tylko widzimy że jest to rzeczą doskonałą. Nigdy nie jesteśmy sami; nasz Anioł Stróż okrywa nas swoimi skrzydłami, Jezus jest w naszym sercu, Bóg nas ogarnia, Najświętsza Dziewica spogląda na nas; na drogach, które nam się wydają smutne, Bóg zmusza do zawołania: '' to miejsce jest domem Bożym i bramą do nieba".

Modlitwa

Najświętsze Serce Jezusa, dziękuję, że czekasz tak cierpliwie na moje nawrócenie... że udzielasz mi tylu łask - Brat Karol

Rozważa Andrzej, Osoba Świecka, Zielonka