J 2,13-22

Serce otwarte na Miłość

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?”. Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?”. On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Rozważanie

Izraelici składali ofiary Bogu jako wyraz wdzięczności, uwielbienia i uznania Go jako Stworzyciela nieba i ziemi. Świątynia była miejscem kultu i zewnętrznym znakiem obecności Boga. Na pytanie Samarytanki przy studni: Gdzie należy czcić Boga, czy na górze w Samarii, czy w Jerozolimie? Jezus odpowiada, że nadchodzi czas, że ani w Samarii, ani w Jerozolimie nie będzie się już wielbiło Ojca, ale, że prawdziwi czciciele będą wielbili Ojca w Duchu i w prawdzie.
Oczyszczenie świątyni, którego dokonuje Jezus jest zapowiedzią, że to w Nim będziemy teraz mogli wielbić Boga. To On jest tą jedyną ofiarą, która ma moc uśmierzyć gniew Boga w powodu grzechu każdego człowieka. Zburzenie świątyni oznacza Jego odrzucenie przez elitę żydowską, ale też przez grzech i nieprawość każdego z nas. Zapowiedź odbudowy świątyni w ciągu trzech dni to nadzieja zbawienia, które będzie naszym udziałem przez Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie.
W Jezusie możemy teraz uwielbiać Boga i składać Mu nasze ofiary czci i posłuszeństwa. Już nie woły, barany i gołębie, ale skruszone serce jest najwspanialszym darem, który możemy Mu złożyć.
W Jezusie dokonuje się nasze oczyszczenie i przystęp do Boga. Jego wołanie: „Nie róbcie z domu mego Ojca targowiska”, jest wołaniem o nasze całkowite posłuszeństwo Ojcu, aby wszystkie nasze pragnienia, zamiary i decyzje były poddane Jego woli.
Brat Karol bardzo szczerze i zdecydowanie przyjmował wezwanie Jezusa do oczyszczania świątyni swego serca i swojej duszy, aby była przyjaznym miejscem obecności Boga.
Rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej, która jest katedrą biskupa Rzymu, czyli papieża jest znakiem jedność wszystkich nas - uczniów Jezusa i zaproszeniem do wdzięczności za Kościół oraz odpowiedzialności, aby każdy z nas przyczyniał się do Jego świętości.

Modlitwa

Nasza dusza jest domem modlitwy i już za tego życia powinna nieustannie trwać na modlitwie. Nie róbmy targowiska z tego miejsca modlitwy. Nie czyńmy z niej targowiska, miejsca zgiełkliwego, hałaśliwego, gdzie tysiące rzeczy się znajdują i napierają na siebie. Przepędźmy to wszystko jednym trzaskiem bicza, smagnięciem tkliwej obecności naszego Pana, Jezusa. On jako Człowiek i to Człowiek bezgranicznie kochający cieszył się w każdym momencie ziemskiego życia naszą wierną miłością, a cierpiał z powodu naszych zdrad. Ów bicz tak słodki i tak mocny zaprowadzi wkrótce ład w mojej duszy i przepędzi to, co plamiło ten dom modlitwy. Boże mój, spraw, żebym tego dokonał, pozwól mi patrzeć na Ciebie z wiernością i miłością i pocieszać Cię, jak to tylko w mojej mocy, przez wszystkie chwile mego życia! Amen. (brat Karol)

Rozważa ks. Robert, Wspólnota Kapłańska Jezus Caritas, Chrośla