Obecność w miłości

J 15, 9-17

Jezus powiedział do swoich uczniów: Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali.
 

Rozważanie

Jezus przypomina dziś, że miłość jest przestrzenią, w której On chce nas mieć nieustannie. Święty Karol de Foucauld odkrył, że trwanie w miłości Jezusa to wybór codzienny. Nie chodzi o wielkie czyny, lecz o serce, które pozwala, by Bóg je przemieniał. „Trzeba przeżywać swoje życie tak, by każdy, kto cię spotka, mógł poczuć, że Jezus jest obecny”.

Gdy Jezus nazywa nas przyjaciółmi, zaprasza do bliskości, w której rodzi się prosta, konkretna miłość wobec innych. Najpiękniej kocha ten, kto oddaje swoje zwyczajne życie - czas, dobroć. To jest owoc, o który prosi dziś Jezus: miłość, która staje się obecnością.

Modlitwa

Panie Jezu, naucz mnie każdego dnia tak kochać i być obecnym dla innych, by przez moje życie mogli poczuć Twoją miłość.

Rozważa Piotr, osoba świecka, Opole