„Gdy tylko uwierzyłem, że jest Bóg, zrozumiałem, że nie mogę zrobić inaczej, jak żyć tylko dla Niego”. Karol de Foucauld

Na pustyni Saharze, którą niektórzy ludzie nazywają najsmutniejszym i najbiedniejszym miejscem na ziemi, znajduje się uboga osada arabska, Tamanrasset. Często przybywają do niej młodzi ludzie z całego świata. Czego szukają w tym zakątku ziemi, „zapomnianym przez Boga i ludzi”? Może ziemia kryje tu jakieś skarby? Nie. Ci młodzi ludzie pytają o adres „marabutów” (ludzi Boga). Tu żył prawdziwy święty naszych czasów. Dzisiaj mieszka tutaj i pracuje grupa jego naśladowców, mała cząstka wielkiej armii Małych Braci i Małych Sióstr, rozrzuconej po całym świecie, zwłaszcza w takich jak ten, najuboższych zakątkach naszego świata. Kim był ten człowiek, którego przykład tak porywa dzisiejszych ludzi?

Wielu ludzi po przeczytaniu biografii błogosławionego Karola de Foucauld i po zapoznaniu się z jego rozważaniami,  podziwia jego ewangeliczny heroizm życia. Pewnie niektórzy pragnęliby tak jak Mały Brat Karol trwać w nieustannej adoracji Pana Jezusa. W końcu jednak dochodzi się do wniosku, że bardzo ciężko zdecydować się na taką formę życia duchowego. Nawet najbardziej zafascynowani duchowością brata Karola odkładają jego pisma stwierdzając, że na takie świadectwo miłości do Jezusa po prostu ich nie stać. Dlatego, tak ogromną radością i dumą jest każda wieść, że pomimo wszystko są ludzie, którzy wzorem Karola de Foucauld i w oparciu o jego wskazania, podejmują w dzisiejszym świecie ewangeliczne wezwanie zajmowania ostatniego miejsca. Radykalizm ewangeliczny w życiu bł. Karola oddają słowa, które często powtarzał: Pytaj siebie co uczyniłby w tym momencie nasz Pan i to czyń. Życie brata Karola jest ilustracją Ewangelii, a On sam jest przykładem tego, jak można realizować przesłanie Dobrej Nowiny w życiu.

Największym pragnienie brata Karola było tworzenie małych wspólnot, których członkowie wzajemną miłością głosić będą życiem miłość Pana Jezusa do tych, którzy nie doznali miłości.

Pragniemy iść tą drogą we wspólnocie. Przeniknięci życiem i duchowością Karola de Foucauld, który całe swe życie był z drugim człowiekiem, niezależnie od wyznawanej religii, koloru skóry czy stanowiska społecznego. Dla niego poza Bogiem wszystko było niczym… Ze źródła tej wielkiej miłości nauczył się kochać każdego człowieka. Karol był prawdziwym chrześcijaninem, ponieważ najpierw  dobrze nauczył się tego rzemiosła, jakim jest bycie człowiekiem. Widział Boga w drugim człowieku, również żyjąc w Tuaregami. Odkrył duchowość ostatniego miejsca i duchowość Jezusa z Nazaretu: Bóg stał się człowiekiem i tak żył pośród ludzi. Taką drogą trzeba pójść by iść za Jezusem. Duchowość Nazaretu jest odpowiedzią na pytania i oczekiwania ludzi naszej epoki.
Jeśli chcesz żyć tą duchowością we wspólnocie, nie chcesz być sam na twej drodze, to zapraszamy 23 listopada (nowy termin) o godzinie 18.00 na spotkanie w Centrum Duszpasterstwa Młodzieży, przy kościele Piotra i Pawła w Opolu.

W programie: adoracja, "poznanie bł. Karola de Foucauld", świadectwo, wspólnota stołu.
W łączności z naszym umiłowanym Panem i bratem, Jezusem