Pod koniec roku 2015 młodzi z różnych wspólnot zakonnych różnych narodowości we Francji z rodziny zakonnej Karola de Foucalda uczestniczyli w spotkaniu z Jean Vanier, twórcą wspólnoty ARCHE/Arki/ w Troly.(jest to nazwa miejsc, gdzie powstała pierwsza wspólnota Arki).
Było nas 22 osoby. Małe siostry Sacre Coeur, Małe siostry Jezusa, Małe siostry Ewangeli, Mali Braci Jezusa i uczniowie Jezusa. Całe spotkanie przebiegło w miłej atmosferze. Między sobą dzieliliśmy się doświadczeniami, radościami i trudnościami, które spotykamy na codzień.
Pierwszy dzień upłynął na prezentacji kilku nowych projektów, które powstały we wspólnotach, aby (jak prosił Papież Franciszek), iść z duchem czasów i aktualnych wyzwań w świecie, aby nie zamykać się za murami klasztorów, aby wyjść do drugiego człowieka.
Małe siostry Jezusa otwarły nową wspólnotę w Ceuta , miejscu, gdzie emigranci z Afryki przekraczają nielegalnie granicę z Hiszpanią. Jest to duże wyzwanie dzisiaj dla nas; siostry starają się tam być blisko emigrantów. Różne siostry były też w Pad Cale , gdzie emigranci starają się nielegalnie przedostać z Francji do Angli. Panują tam straszne warunki, trudne do życia.
Małe siostry Sacre Coeur otworzyły nową wspólnotę w dzielnicy zamieszkałej przez emigrantów w Diecezji Saint Denis na obrzeżach Paryża. Jest to nowa forma życia zakonnego, w której siostry mieszkają razem ze świeckimi i starają się integrować z ludźmi oraz pracują.
Małe siostry z Włoch do swoich wspólnot przyjęły kobiety z Afryki, które po przedostaniu się do Europy były zmuszane przez mafie do prostytucji.
Największym prezentem jednak było spotkanie z żywym świadkiem Chrystusa, legendarnym Jean Vanier , który podzielił się z nami swoim doświadczeniem. Trudno to wyrazić w słowach. Można go było słuchać w nieskończoność. Człowiek, który wierzy w to, czemu oddał swoje życie i który ufa Bogu. Opowiadał nam o duchowości Arki jako „duchowości spotkania z drugim człowiekiem”. Zaproponował nam, abyśmy popatrzyli na nasze życie, nasze wspólnoty i zastanowili się, co znaczy słowo FRATERNITE- dosłownie: braterstwo. Pomagał nam odkrywać, jaki jest cel prawdziwego spotkania z drugim człowiekiem: aby go zaakceptować i nie starać się go zmieniać na takiego jakim chcielibyśmy go widzieć.
Na zakończenie spotkania Jean Vanier zaprosił nas, abyśmy wzajemnie sobie umyli nogi, aby przyjąć drugą osobę i jej służyć.
Te refleksje przypomniały nam o naszym bracie Karolu de Foucauld, który porzucił karierę wojskową i wyjechał na pustynię, aby mieszkać wśród muzułmanów i szukać Boga w codziennym prostym życiu nie robiąc nic nadzwyczajnego.