Gdy zabraknie kapłanów, którzy pragną coś swojego dać braciom w kapłaństwie – wspólnota przestaje istnieć. Kapłani o takiej świadomości zaczęli szukać duchowości dla swoich braterskich spotkań. Znaleźli ją u Brata Karola, Małego Brata Jezusa. Jego wiara i głębokie zanurzenie w Eucharystii są – także dla nas - źródłem mocy dla naszej apostolskiej gorliwości.

Brat Karol w porywający sposób pociąga nas swoją miłością do Eucharystycznego Pana. To On zapala również dziś wielu chrześcijan pragnących dać świadectwo miłującemu nas Jezusowi. Trwają oni we wspólnotach nieustannie adorując Umiłowanego.
Pragniemy w bieżącym numerze „Tekstów” przypomnieć sobie główne akcenty duchowości Wspólnoty Kapłańskiej Jezus-Caritas. Wśród nich na pierwsze miejsce wysuwa się trwanie przed Panem Eucharystycznym. W czasie tego trwania dojrzewa nasze kapłańskie braterstwo.
Papież Jan Paweł II w liście apostolskim: Zostań z nami, Panie (z 7 października 2004 r.), otwierającym Rok Eucharystii, pisze m.in., że Eucharystia „stanowi korzeń i sekret życia duchowego wiernych”. W kontemplacji tej tajemnicy każe nam też korzystać „z doświadczenia licznych dawnych i współczesnych mistyków”. Karol de Foucauld jest jednym z nich. On uczy miłości do Jezusa Eucharystycznego nie tylko małych braci i małe siostry – ale i nas wszystkich.
Dla Karola de Foucauld Eucharystia była największym Sakramentem. Wokół niej skupił całe swoje życie. Mały Brat wnikał w tajemnicę Eucharystii, adorując Najświętszy Sakrament i odprawiając Mszę. Żył Eucharystią u trapistów w Nazarecie i na Saharze. Zagłębiał się w jej tajemnicę w medytacjach, które odkrywają bogactwo i głębię duchowości eucharystycznej Brata Karola.
Miłość Karola de Foucauld do Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie została wyrażona w sposób szczególny i symboliczny w dniu jego śmierci. Obok jego zastrzelonego ciała leżała porzucona, przysypana piaskiem eucharystyczna Hostia w monstrancji.