Naszym zadaniem jest wieść zwyczajne życie świecie: życie zanurzone w codziennych obowiązkach , w pracy zawodowej, pośród bliskich i dalszych.
„W istocie Kościół, choć nie jest ze świata (por. J 17, 16), żyje w świecie i w nim kontynuuje — zgodnie z otrzymanym mandatem — odkupieńcze dzieło Jezusa Chrystusa.
Na mocy Chrztu i Bierzmowania każda osoba otrzymuje udział w misji Kościoła.”
[Christifideles laici].
Misja Nazaretu w dziele Odkupienia
Musicie mieć świadomość głębokiej wartości waszego życia codziennego. To zakłada odkrycie wartości miłości ukrytej, ofiary odkupieńczej, poświęcenia ofiarowanego dla zabawienia ludzi, dla wszystkich intencji ludzkich, w waszej działalności codziennej, w waszej pracy. [René Voillaume, La vie de Nazareth, Valmont 1968]
Wiodąc zwyczajne życie codzienne nadajemy mu wartość zbawczą przez intencję okazania miłości Jezusowi (<cokolwiek uczynicie jednemu z najmniejszych,… Mnie to uczynicie>), służąc tym, którzy są nam powierzeni czy to w pracy czy wokół nas. Mamy udział w rozszerzaniu się Królestwa jeżeli nasze decyzje i nasza działalność jest zgodna z wyznawanymi wartościami chrześcijańskimi , zgodna z wolą Bożą.
Jesteśmy zapraszani przez Jezusa do ofiarowywania Mu, szczególnie podczas Ofiary Eucharystycznej całego trudu i cierpień naszego życia.
Wezwanie Pana odnosi się do wszystkich i do każdego: także i chorzy są, posłani do pracy w winnicy. Ciężar, który przygniata ciało i odbiera pogodę ducha, w żadnym wypadku nie zwalnia od tej pracy, ale jest wezwaniem ich do czynnego przeżywania ludzkiego i chrześcijańskiego powołania i do udziału we wzrastaniu Królestwa Bożego w nowy, jeszcze cenniejszy sposób.
Szacunek do życia ludzkiego
Chrystus chciał prowadzić życie ludzkie; chciał , aby Jego Matka nie robiła nic innego jak tylko by była matką w rodzinie? Czyż nie dlatego, aby podkreślić , że życie ludzkie, niezależnie od wszelkiej działalności, ma wartość absolutną? To jest aspekt Nazaretu. [René Voillaume, La vie de Nazareth, Valmont 1968]
Osoba ludzka: godność deptana i wywyższana
Pomyślmy też o wielorakich postaciach przemocy, której dziś poddawana jest osoba ludzka. Istota ludzka, jeśli nie jest uznana i kochana na miarę jej godności żywego obrazu Boga (por. Rdz 1, 26), narażona jest na najbardziej upokarzające i wynaturzone akty „uprzedmiotowienia”, w wyniku których dostaje się w niewolę silniejszego (…)
Chrześcijańska godność, źródło równości wszystkich członków Kościoła, jest gwarantem oraz siłą rozwoju komunii i braterstwa, a równocześnie tajemnicą i mocą apostolskiego i misyjnego dynamizmu świeckich. Jest to godność zobowiązująca, godność robotników wezwanych przez Boga do pracy w Jego winnicy: „Na wszystkich tedy świeckich — mówi Sobór — spoczywa zaszczytny obowiązek przyczyniania się do tego, aby Boży plan zbawienia coraz bardziej rozszerzał się na wszystkich ludzi wszystkich czasów i wszystkich miejsc na ziemi” [Christifideles Laici]
Aspekt kontemplacyjny
Wszystkie wydarzenia życia codziennego mają być pokarmem naszego życia zjednoczonego z Bogiem. Kontemplacja jest postawą duszy, < nic w naszym życiu nie może być obce naszemu życiu w jedności z Bogiem, wszystko staje się służbą Bogu. Wszystko staje się pokarmem na adorację, wszystko staje się dziełem uświęcania i odkupienia, wszystko dla zbawienia dusz…
[René Voillaume, Aspekt kontemplacyjny naszego powołania, wrzesień 1962].