Mały Brat Karol od Jezusa, był zdecydowany całym swoim życiem oddychać Nazaretem. Żyjąc w Ziemi Świętej przez ponad trzy lata prowadził życie anonimowe, przebywając większość czasu na modlitwie. Po przyjęciu święceń kapłańskich, odczuwa głębokie pragnienie zamieszkania na Saharze, które realizuje żyjąc pośród muzułmanów. Miał nadzieję, że przyłączy się do niego, do nowej wspólnoty, kilku braci. Karol przygotował bardzo dokładnie statut, Regułę życia zakonnego opartą na naśladowaniu Jezusa z Nazaretu i adoracji.

Papież Benedykt XVI w naśladowaniu Świętego Proboszcza z Ars zauważa sposób na pogłębienie tożsamości kapłańskiej. Święty proboszcz z Ars zwykł był mawiać: «Kapłaństwo to miłość Serca Jezusowego». To wzruszające wyrażenie pozwala nam nade wszystko przywołać z sympatią i uznaniem ogromny dar, jaki stanowią kapłani nie tylko dla Kościoła, lecz także dla samej ludzkości. Bł. Karol de Foucauld jest duchowym przewodnikiem dla kapłanów pragnących realizować swoje posłannictwo zgodnie z Chrystusowym nakazem: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Kapłaństwo jest wysiłkiem kształtowania powołania w oparciu o konkretną formę wypełniania kapłańskiego posłannictwa. Największym pragnieniem brata Karola było tworzenie małych wspólnot, których członkowie wzajemną miłością głosić będą miłość Pana Jezusa do tych, którzy nie doznali miłości. Karol był apostołem. Przede wszystkim miejcie wytrwałą miłość jedni ku drugim, bo miłość zakrywa wiele grzechów. Okazujcie sobie wzajemną gościnność bez szemrania! Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej służcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał.

Nie sposób zliczyć uczniów Karola de Foucauld, a uniwersalność jego nauczania zdaje się być natchnieniem i wsparcie dla każdego człowieka dobrej woli, który pragnie żyć z Chrystusem, niezależnie od tego, jaka jest sytuacja społeczna tego człowieka. Czy to będzie ksiądz, zakonnik, świecki, żonaty czy bezżenny, robotnik czy mieszczanin – każdy może żyć duchowością nazaretańską. Cała duchowa rodzina, wywodząca się od ojca de Foucauld rozwinęła się, rozkwita z zaskakującą szybkością i w różnorodnych formach.