Milczenie i skupienie

Ewangelia Łk 1, 26-38
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, . Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł.

Rozważanie

Anioł przychodzi do Maryi z wiadomością, której się nie spodziewała, ale której oczekiwała – Jej serce z miłością i tęsknotą wyczekiwało obiecanego Mesjasza.
Kiedy Maryja słyszy słowo skierowane do Niej, nie komentuje go, lecz rozważa. Nawet widok anioła nie był w stanie „przeszkodzić” Maryi w skupieniu i rozważaniu tego, co usłyszała.
Anioł kontynuując oznajmia Maryi plany Boże wobec Niej. Ona w pokorze i uniżeniu przyjmu-ję wolę Bożą i odpowiada gotowością służby „oto ja służebnica Pańska”.
Dzisiejsza ewangelia uchyla nam rąbek tajemnicy życia wewnętrznego Maryi, która zasłuchana w słowo skierowane do Niej, jest gotowa służyć Bogu.
Maryja przyjmując słowo Boga skierowane do Niej, nie skupia się na tym co widzi, lecz co sły-szy. Nie podziwia anioła – Ona rozważa słowo w swoim Sercu, przygotowując Je na poczęcie Słowa. Wszystkiemu towarzyszy głęboka cisza, bez słów, komentarzy – milczenie i skupienie. W takich warunkach Bóg kontynuuje: oznajmia Maryi swoją wolę oraz Jej powołanie. Maryja dopytuję o to, jak to się dokona, a anioł wyjaśnia i przywołuje Elżbietę i cud, jaki dokonał się w jej życiu. Maryja przyjmuje z wiarą to co anioł mówi. Ufając woli Bożej uniża się oznajmiając, że jest gotowa służyć Bogu.
Moment zwiastowania uczy nas jak winniśmy przyjmować słowo, które Bóg kieruje do nas, i w jakich warunkach Bóg kontynuuje dialog. Milczenie i skupienie, które towarzyszą podczas spo-tkania Maryi i anioła są fundamentalne do tego, aby poznać wolę Bożą i odkryć powołanie, któ-rym nas Bóg obdarza. Dialog Boga z człowiekiem to nie czcza gadanina, ale konkretne słowo Boga i konkretne pytanie człowieka. Bóg odpowiada – nie znakiem, lecz słowem, i liczy na naszą wiarę, na zaufanie Jemu. Tak przyjęte słowo na wzór Maryi rodzi w życiu człowieka owoc, którym jest Jezus jako Caritas służebna!
Ile razy w swoich pustelniach brat Karol przeżywał zwiastowanie, po którym szedł z miłością służebną do braci? W jakim skupieniu i milczeniu przyjmował słowo, które Bóg kierował do niego? Ile wiary miał i jak ogromnie zaufał Bogu, że tak piękny owoc wydał w swoim życiu? A teraz te pytania powinniśmy postawić sobie, jak my przyjmujemy Słowo, czyli Jezusa? Jakie warunki temu towarzyszą? I czy rodzimy Jezusa dla innych swoim życiem – kochając i służąc?

Modlitwa

Maryjo, któraś zasłuchana w głos Boga dałaś światu prawdziwe Słowo, Jezusa, módl się za na-mi, abyśmy na wzór naszego Brata Karola, wsłuchanego i zapatrzonego w Słowo, potrafili słu-żyć z miłością i bezinteresownością każdemu z braci. Amen.

Rozważa diakon Patryk z seminarium w Koszalinie.