Czas

Ewangelia Mk 1, 14-20

Gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim.

Rozważanie

Czas osiągnął swoją pełnię! Te dwa greckie słowa: peplerotai ho kairos przykuły moją uwagę. Bóg w Jezusie wchodzi w czas, poddaje się mu, działa w czasie. Dzięki Jezusowi czas jest w pełni czasem łaski, błogosławieństwa i Bożego działania. Staje się czasem Ewangelii, szansą na metanoię - zmianę myślenia, przewartościowania życia po Bożemu.
Szymon, Andrzej, Jakub i Jan zostają dotknięci Jezusowym działaniem i odpowiadają „natychmiast”. Wykorzystują dany im czas. Już nie „po swojemu”, ale po Bożemu: idą, aby być rybakami ludzi…
Konstytucje mojego Zakonu mówią: „Bóg daje nam czas jako sposobność do osiągnięcia zbawienia (…) wysoko więc ceńmy dar czasu…”
Widzę w tej perykopie Brata Karola, który wielokrotnie odpowiada na Boże wezwanie „natychmiast”, aby nie tracić czasu, bo zna jego „Boską” wartość… I odkrywając, że czas jest Bożym darem, potrafi hojnie się nim dzielić z braćmi.

Modlitwa

Naucz mnie, Jezu, wdzięczności, za czas, jakim mnie obdarowujesz nieustannie. Naucz mnie szacunku do tego Twojego daru. Pozwól mi doświadczać, że ofiarujesz mi go po to, żebym innych – moich braci i siostry – mogła nim obdarowywać. Amen.

Rozważała Mniszka klaryska kapucynka.