Zastanawiając się nad treściami następnego numeru naszych „Tekstów”, a ma to być już numer 25, więc jubileuszowy, sięgnąłem po numery już wydrukowane, między Was rozdane, na pewno przez Was uważnie przeczytane i z należną troską przechowywane.
Czy życiu „Braterstwa Kapłańskiego” w oparciu o duchowość brata Karola, czy takiemu życiu pomagają propozycje radykalnego życia chrześcijańskiego papieża Franciszka?
Teksty pomocnicze dla pogłębienie duchowości bł. Karola de Foucauld, Małego Brata Jezusa mają wyraźny charakter i zasadniczy cel: nie dopuścić do zaniedbania podjętego kiedyś w naszym życiu kapłańskim przylgnięcia do Brata Karola i jego duchowości.
11 października 2011 r. Ojciec Święty Benedykt XVI listem apostolskim ogłosił Rok Wiary, który ma się rozpocząć 11 października br., w pięćdziesiątą rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II.
Słuchając wystąpień Benedykta XVI dochodzi się do przekonania, że podstawą Jego apostolskiego nauczania są słowa Jezusa wypowiedziane do św. Piotra: Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci (Łk 22,32).
Spotkanie naszej Wspólnoty z okazji rocznicy śmierci (1 grudnia 1916) Brata Karola i rocznicy jego beatyfikacji (13 listopada 2005) miało miejsce 21 listopada 2010 r. w Wyższym Seminarium Duchownym w Opolu.
Kapłańskie braterstwo. Wspólnota kapłańska Jezus-Caritas potrzebuje nieustannej refleksji nad istotą swego kapłańskiego braterstwa. Dlaczego?
Wspólnota Kapłańska Jezus-Caritas jest wysiłkiem kształtowania życia kapłańskiego w oparciu o konkretną formę wypełniania kapłańskiego posłannictwa.
Bł. Karol de Foucauld jest duchowym przewodnikiem dla kapłanów pragnących realizować swoje posłannictwo zgodnie z Chrystusowym nakazem: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi.
Z inicjatywy Ojca Świętego Benedykta XVI w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, 19 czerwca, Kościół rozpoczął Rok Kapłański.
Wspólnotę kapłańska tworzą kapłani przekonani, ze potrzebują siebie nawzajem, by iść za Chrystusem Panem.
Laicyzm (laicyzacja) w naszych czasach jest faktem. Jak dzisiejsze duszpasterstwo powinno reagować na to zjawisko? Tym bardziej, że nie ma jednego wzorca laicyzacji.