Niespokojne, żądne przygód, serce Karola de Foucauld (1858–1916) nakazuje mu opuścić kraj i ponownie udać się do północnej Afryki, tym razem w zupełnie innych celach. Pragnie on znaleźć ukojenie w Bogu pośród biednych wspólnot żydowskich i muzułmańskich. Zainspirowany ich pobożnością i szlachetną gościnnością, wstępuje najpierw do zakonu trapistów (przez siedem lat przebywa w syryjskim Akbes), a po jego opuszczeniu rozpoczyna pracę jako służący u sióstr klarysek w Nazarecie. W r. 1901 wraca do Francji, by przyjąć święcenia kapłańskie, jednak wkrótce potem znów wyrusza do swojej ukochanej Afryki, do Beni-Abbes w Południowym Oranie. Stąd otwiera mu się droga do końcowego etapu jego ziemskiej wędrówki, do kraju Tuaregów na Saharze: „Wybrałem Tamanrasset, wioskę o 20 chatach w górach, w sercu Hoggaru i Dag Rali, tj. najważniejszego tutaj szczepu, z dala od wszystkich ważnych punktów. (…) Wybrałem to odizolowane miejsce i tu się osiedlę, prosząc Jezusa, by mi tu błogosławił, gdzie jedynym wzorem dla mnie ma być Jego życie w Nazarecie”.

Jak widać, opowieść o Karolu de Foucauld zawiera w sobie wcale niemały potencjał przygody, zdolny uruchomić wyobraźnię niejednego powieściopisarza czy filmowca. Autorka książki nie uległa jednak, na szczęście, pokusie udramatyzowania czy fabularyzacji losów bohatera i zachowując wielką pokorę wobec prawdy historycznej, a zwłaszcza psychologicznej, pozwoliła przemówić jego osobistym zapiskom i zwierzeniom. To one przede wszystkim nadają tej lekturze głęboką i niepodważalną wiarygodność.

Świadectwo życia i śmierci brata Karola de Foucauld przemawia ze stale rosnącą intensywnością do ludzi poszukujących drogi życia na wzór Jezusa. Brat Karol znalazł ją w naśladowaniu Jego ubóstwa i pokory: wybiera życie kontemplacyjne wśród ludzi ubogich, życie w takich samych warunkach, jakie są im dane, bez ułatwień. Znajduje miejsca najuboższe i najbardziej potrzebujące ewangelizacji, i rezygnując z aktywnej działalności misjonarskiej, stara się przekazać Dobrą Nowinę przykładem swojego życia. Niniejsza książka, oparta w znacznym stopniu na pismach brata Karola, stanowi doskonałe źródło do zapoznania się z postacią jednego z najbardziej niezwykłych duchowych mistrzów naszych czasów. Książką siostry Annie, którą z radością przedstawiam, można się karmić drobnymi łykami jak dobrym winem. (...) Czytelnik po tej lekturze-medytacji zgodzi się zapewne ze mną, że ta książeczka może przyczynić się do tego, że proroczy głos brata Karola nigdy nie ucichnie.