Potrzeba zdziwienia

Ewangelia Łk 2, 33-35

Po przedstawieniu Jezusa w świątyni Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.

Rozważanie

Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Maryja i Józef przynoszą Chrystusa do świątyni. Obecność wśród ludzi, słyszenie ich słów w Rodzicach Jezusa rodzi zdzwienie dotyczące ich Syna. Mimo niezrozumienia nieodkrytej jeszcze głębi, wypełniają "zwyczaj" ich codziennego życia. Ma to sens. Zdwiwienie ostatecznie prowadzi do błogosławieństwa. Przyjęcie błogosławieństwa do świętości.

160 lat temu na francuskiej ziemi narodził się Karol de Foucauld, przyszły mnich i misjonarz. Za życia szukał braci. Nie znalazł. Umarł, praktycznie nie osiągając nic. Jednak niespełna 20 lat po śmieci Brata Karola, jego życiem zadzwiliła się dwójka jeszcze nieznających się francuzów, Rene Voillaume i Magdalena Hutin. Bóg sprawił, że kilka lat póżniej spotkali się przy grobie Brata Karola, do którego udali się z potrzeby serca. To zadzwijające spotkanie jest zaczynem rodziny Brata Karola, której on sam nie znalazł żyjąc na ziemi, ale już będąc w niebie.
Aby na jaw wyszły zamysły serc wielu, trzeba się zadzwiwić.

Modlitwa

Panie, błogosław naszym zamysłom! 

Rozważa Aleksandra Michalak, osoba świecka, Bergamo