Światło na pustyni

Ewangelia Mk 1, 12-15

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli.Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: "Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!"

Rozważanie

Brat Karol, żyjąc na Saharze, często korespondował z trapistami. W jednym z listów napisał: „… Krzyż, Krzyż, Krzyż, szukajmy Krzyża czystego, ogołoconego, Krzyża Jezusa – zawsze w posłuszeństwie, ma się rozumieć – i dajmy Jezusowi zatroszczyć się o pocieszenie, które uzna za stosowne.”
Jakże aktualna staje się treść tego przesłania w progu Wielkiego Postu i w sytuacji, gdy osobiście doświadcza się prawdziwej pustyni. Tej realnie konkretnej, jak również pustyni duchowej, która pojawia się niespodziewanie w różnych warunkach naszej rzeczywistości.
Każda pustynia jest niezmiernie uciążliwa. Wiedzą o tym ci, którzy ją przeszli.
Krzyż Chrystusa jest światłem na pustyni, trzeba tylko dostrzec go i iść za nim z wiarą i pokorą. To nieodzowny drogowskaz dla wędrowca kroczącego ścieżkami zasypanymi piaskiem. W warunkach pustyni jaśniej widać, jak bardzo ograniczone są możliwości człowieka w odniesieniu do majestatu i sił praw natury. Idąc śladami Jezusa można ominąć przeszkody i pokonać trudności. Wtedy myśli kierują się ku Panu tego świata i z głębi serca płynie prosta modlitwa:

Modlitwa

Panie Jezu, bądź jedynym Przewodnikiem na szlakach mego życia i przeprowadź przez liczne meandry do bezpiecznej oazy Twego Królestwa.

Rozważa Zofia, Instytut Świecki Fraternia Jezus Caritas